Johannes Sigmond, alias Blaudzun, speelt tijdens het festival Terug naar het Begin viermaal in de imposante Petrus en Pauluskerk in Loppersum. Op het repertoire onder meer materiaal van zijn nog te verschijnen album Latter Days.
De releasedatum staat rood omcirkeld in de agenda: op 18 oktober ziet Latter Days van Blaudzun het levenslicht. Maar zolang hij nog dingen kan veranderen, blijft Johannes Sigmond (49) aan het schaven en schuren. Eind juni ligt de deadline voor zijn zevende studioalbum.
Hoever ben je ermee?
„Ik loop net de studio uit. Even wat mixjes checken. Het gaat de goede kant op − 90 procent van het werk is gedaan − maar met die laatste 10 procent kun je een plaat soms nog helemaal de andere kant op duwen. In die laatste fase bedenk ik altijd: dít moet er nog op, dát moet nog anders.”
Kun je een voorbeeld geven?
„Ik zit momenteel in de try-outfase van een solotourtje. Het openingsnummer, een heel nieuw lied, wil ik nog toevoegen aan het album. Begin juni gaan we de studio in om het op te nemen.”
Valt er dan iets anders af?
„Dat zou kunnen. Tot nu toe hebben we drie singles uitgebracht, waarvan Shades (verschenen op 3 mei, red.) een heel belangrijke track is op het album. Maar Dreamers en Summer Song zijn alweer van wat langer geleden. Daarvan denk ik nu: horen die nog wel op de plaat thuis? Misschien zijn ze meer geschikt als bonustracks. Daar ben ik nog een beetje mee aan het stoeien.”
Is dit jouw gebruikelijke werkwijze?
„Ik heb deze keer fragmentarischer gewerkt dan anders, in drie, vier langere perioden tussen de tours door. Ik hou er heel erg van om songs live te spelen voordat ik ze opneem. Soms verandert de tekst nog een beetje, of de vorm, de sound. Promises Of No Man’s Land speelde ik al maandenlang voordat het tien jaar geleden een hit werd.”
Uiteindelijk is een album altijd de weerslag van de periode ervoor. Tegen de tijd dat-ie uitkomt, ben je misschien alweer een fase verder.
„Kijk, het schrijven stopt nooit. Alleen het opnemen en mixen, dat moet je echt plannen, ook omdat er veel meer mensen bij betrokken zijn. De tijd die je erin kan steken is belangrijk, net als de ruimte die je jezelf geeft. Vaak zijn debuutplaten van artiesten zo goed omdat al hun creatieve arbeid en alles wat ze willen zeggen erop wordt samengebundeld. Je hoort de noodzaak. Die noodzaak heb ik altíjd nodig om een album te maken.”
In hoeverre ben je eigen baas? Voel je de druk van een platenmaatschappij?
„Nee, helemaal niet. Ik heb jarenlang met V2 Records gewerkt en nu met Labeltje Labeltje, de independent platenmaatschappij van singer-songwriter Emil Landman en Tim van der Zalm, onder meer de manager van Di-rect. Voor hen is altijd leidend wat de artiest zoekt en nodig heeft.”
Voor jou is dat dus een bepaalde mate van vrijheid. Maar nu heb je, las ik, ineens Ronald Giphart in je kielzog. Hij gaat een boek over je schrijven.
„Die boekendeal is al een tijdje geleden gesloten, maar pas een week of twee geleden heb ik Ronald geïntroduceerd bij mijn crew en bij de band. Hij is al veel mee op stap geweest; mee in de bandbus en dat soort dingen. Dus los van de lange en goede gesprekken die we hopelijk gaan voeren, is hij nu gewoon bezig te ontdekken hoe mijn leven er in de praktijk uitziet.”
Afwisselend, zou ik zeggen. Je speellijst gaat bijvoorbeeld van Terug naar het Begin in Loppersum tot Carré in Amsterdam.
„Wat dat betreft is dit wel een gek jaar, inderdaad. Ik doe een solotour, voorstellingen met het Scapino Ballet – echt een enorme productie – en dan ook nog de zomerfestivals tussendoor. Ik vind die afwisseling heel mooi. In Loppersum speel ik semi-akoestisch met drie muzikanten, onder wie mijn broer Jakob op gitaar. Dat zit dan weer dicht tegen de meest intieme versies aan. Vaak werkt het heel goed als je het wat kleiner maakt, zeker in zo’n imposante kerk.”
Ken je Loppersum?
„Ik heb even gegoogeld. Richting Delfzijl, toch? Het lijkt me een prachtige plek.”
Zeker voor een fanatieke wielrenner als jij. Gaat de racefiets mee?
„Daar hebben mijn broer en ik het inderdaad over gehad. Jakob fietst ook veel. Maar op een showdag, of dat nou een festivalshow is of een intiemere voorstelling zoals we die in Loppersum gaan doen, fiets ik nooit lang en hard. Ik heb die energie gewoon nodig op het podium.”
Hoe belangrijk is wielrennen voor jou?
„Ik moet zo nog een mix checken en wat comment geven, maar daarna hoop ik even op mijn gravelfiets te stappen. Het gebeurt ook dat ik in mijn fietskleren in de studio zit en om 8 uur ’s avonds nog steeds niet heb gefietst. Ik moet maniakaal goed plannen om mijn leven te leiden zoals ik dat wil. Er lopen heel veel dingen parallel en er is altijd iets aan de hand, weet je wel. Dus fietsen is voor mij vrijheid. Gewoon even je hoofd leegmaken. En het weer vullen met nieuwe dingen.”
Ontstaat er nieuwe muziek op de fiets?
„Dat gebeurt geregeld, juist omdat er even geen afleiding is van wie of wat dan ook. Vroeger dacht ik: een goed idee komt altijd wel weer terug, maar daar ben ik van genezen. Een tekstdingetje, een melodietje: je moet het zo snel mogelijk vastleggen in een notitie of een voicememo.”
Dus als mensen jou straks in Loppersum met een iPhone naast de fiets zien staan, dan weten ze genoeg.
„Dan komt er weer wat aan.”
Terug naar het Begin
Blaudzun speelt op zaterdag 25 en zondag 26 mei op Terug naar het Begin in Loppersum. De voorstellingen in de Petrus en Pauluskerk beginnen beide dagen om 12.45 en 17.45 uur. Het festival opent vrijdag 24 mei (20.00 uur) met de noordelijke première van het muziektheater Maria Maria Maria van De Veenfabriek. Op het programma staan verder onder meer concerten van Wende, Janne Schra, Marlene Bakker & Broeder Dieleman. Zie ook terugnaarhetbegin.nl.
